با چرخش روزگار هم درگیرم
انگار گره خورده به تو تقدیرم
من شاعر حرف های این دل هستم
یادت نرود!بدون تو می میرم.
.
.
.
.
گفتند:باید با بدوخوبش بسازی
گاهی دلت را هم به اجباری ببازی
ما که به هر ساز تو رقصیدیم،دنیا!
پس کی به آخر می رسد این خاله بازی؟!
.
.
.
.
از درد همیشگی پرم،سنگینم
اجباری ام وبهای یک آمینم
میدانی چرا همیشه ابری هستم؟
چون زاده ی بیست وهفت فروردینم!
.
.
.
.
این چیست ؟ حس گمشده ای در وجود من؟
یا هق هق غریب خدا در سجود من
آن شب که ماه پشت نگاهت خسوف کرد
تابیده بود تار وجودت به پود من
هی سنگ پشت سنگ بزن … نه,نمی روم
مجنون برکه ات شده ماه کبود من
از بس تمام شهر به تو خیره می شوند
جز خون نمانده در دل چشم حسود من !
تو بین من و او! به خدا عادلانه نیست…
هر گز نبود رابطه ی ما به سود من
چیزی به جز غزل که ندارم , از این به بعد
تقدیم چشم های تو بود و نبود من
